Διδαχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Διδαχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου

            Τό μεγάλο λάθος τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, εἶναι ὅτι δέν παραδέχονται τήν ὕπαρξη τοῦ διαβό­λου. Τό κο­σμι­κό πνεῦμα καί ἡ διάχυτη ἁμαρτία μᾶς ἔχουν ἀλλοιώσει τό­σο τά πνευ­μα­­τικά αἰσθητήρια, ὥστε νά μή μποροῦμε νά κατανοή­σου­με βασικές ἀλή­θειες τῆς πίστεώς μας καί νά διακρίνουμε περι­στα­­τι­κά καί γεγονότα τῆς κα­θημερινῆς ζωῆς πού προέρχονται ἀπό τό διά­βο­λο. Μέ αὐτή τή νοοτρο­πία ἀπέναντι στήν ὕπαρξη τοῦ δια­βό­λου ἀμ­φί­βολο εἶναι ἄν θά ἀντι­με­τω­πί­ζαμε τόν δαιμονιζόμενο τοῦ ση­μερινοῦ Εὐαγ­γελίου ὅπως ὁ Ἰησοῦς Χρι­στός κι ἄν θά ἀκο­λου­θού­σα­με τή συ­ντα­γή θεραπείας τήν ὁποία ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς: «Τοῦ­το τό γένος ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προ­σευ­χῇ καί νη­στείᾳ».

Τό πιθα­νό­­τερο εἶναι ὅτι ἄν ζούσαμε στήν ἐποχή ἐκεί­νη καί ἄν βρισκόμαστε μπρο­στά στό τραγικό θέαμα τοῦ δαιμονιζομένου θά κά­ναμε ὅ,τι κά­νου­με σήμερα μέ τά θύματα τῆς δαιμονικῆς μανίας, πού ἀντί νά τά ὁδη­γήσουμε στό Χριστό, τά ὁδηγοῦμε στό νευρολόγο, στά μέντιουμ, στόν παραψυχολόγο, στίς χαρτορίχτρες, στίς φωτι­σμέ­νες. Ὑπάρ­­χουν βέ­­βαια περιπτώσεις ἀνθρώπων πού ὑποφέρουν ψυχι­κά κι ἔχουν ἀνά­γκη ἀπό τή συμβολή τοῦ ψυχολόγου. Τούς ψυχα­σθε­νεῖς μπορεῖ νά τούς βοηθήσει ὁ ψυχία­τρος. Τούς δαιμονισμένους ὅμως μόνο ἡ Ἐκ­κλη­σία. Κάθε προ­σπά­θεια ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία εἶ­ναι ματαιοπονία.  Δυστυ­χῶς ὅμως οἱ περισσότεροι καταφεύγουν σέ ἄλ­λα μέσα μέ ἀπο­τέ­λε­σμα νά ἀποπροσανατολίζονται καί νά πέ­φτουν ἀπό παγίδα σέ πα­γίδα. Καί ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται «ἡ ἐπιτυχία τοῦ διαβόλου, νά μᾶς πεί­θει διαρκῶς, ὅτι δέν ὑπάρχει.

            Στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριος βρίσκεται μπρο­στά στό ἀλγεινό θέαμα τοῦ δαιμονιζομένου. Ὁ Ἱερός Εὐαγγελιστής Λου­κᾶς μᾶς περιγράφει μέ τά πιό ζωηρά χρώματα τήν κατάστασή του. Ἦταν δυστυχής ἄνθρωπος. Γυμνός καί καταπληγωμένος γυρ­νοῦ­­σε σάν ἀγρίμι στά βουνά. Σέ σπίτι δέν ἔμενε ποτέ, ἀλλά συχνά κρυ­­βό­ταν στά μνήματα. Εἶχε κατά­ντή­σει τό φόβητρο τῆς περιοχῆς «ὥστε μή ἰσχύειν τινα παρελθεῖν διά τῆς ὁδοῦ ἐκείνης». Τόν ἀλυ­σό­δε­ναν οἱ ἄλλοι, ἀλλ΄ ἐκεῖνος ἔσπα­γε τά δεσμά καί «ἠλαύνετο ὑπό τοῦ δαίμο­νος εἰς τάς ἐρή­μους».

            Τήν ἀπλησίαστη περιοχή πλησιάζει ὁ Κύριος. Στήν Πα­ρου­σία του οἱ διάβολοι πού μέχρι ἐκείνη τήν ὥρα ἐξουσίαζαν τόν Γαδαρηνό γίνονται παρακλητικοί: «Οἱ δέ δαίμονες παρεκάλουν αὐτόν». Στίς παρακλήσεις τῶν δαιμόνων συγκατατίθεται ὁ Ἰη­σοῦς μόνο γιά νά τι­μω­­ρήσει τό παράνομο ἐμπόριο τῶν χοίρων, οἱ ὁποῖοι κυριευθέντες ἀπό τά πονηρά πνεύματα ἔπεσαν ἀπό τούς κρημνούς στή λίμνη καί πνί­­γη­καν. Ὁ δαιμονιζόμενος ἡρέμησε, ἐλευθερώθηκε, ξαναβρῆκε τή χαρά καί «ἐκάθη­το παρά τούς πό­δας τοῦ Ἰησοῦ ἱματισμένος καί σω­φρο­νῶν». Κι ἐνῶ θά περίμενε κανείς εὐγνωμοσύνη ἀπό τούς κατοί­κους τῆς περιοχῆς πού ἀ­παλ­λά­χτηκαν ἀπό τό φόβο καί τόν κίνδυνο, τούς βλέπουμε νά ἔρχονται καί νά παρακαλοῦν τό Χριστό «ὅπως με­τα­βῆ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν». Τήν ὥρα πού ὁ δαιμονιζόμενος ἀπαλ­λά­χτη­κε ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου, ἐκεῖνοι ἀλυσοδένονται μέ τά δαι­μονι­κά δεσμά τοῦ συμφέροντος. Ἀλήθεια, πόσους τρόπους βρί­σκει ὁ διάβολος γιά νά ἐξουσιάζει τόν ἄνθρωπο!

            Τί θά εἶχε νά πεῖ ὁ σημερινός λόγος τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώ­πους πού ὑποφέρουν ἀπό τήν ἐπηρεία τῶν πονηρῶν πνευμάτων;

            Στούς δυστυχισμένους αὐτούς ἀνθρώπους πού τρέχουν ἀπό νευ­ρο­λόγο σέ μέντιουμ καί ἀπό παραψυχολόγο σέ χαρτορῖχτρες καί ἀπό φω­τισμένες σέ μάγισσες ἔχει νά ὑποδείξει  τρόπο θερα­πείας. Συνο­ψί­­ζεται στούς λόγους τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελ­φοθέου: «Ὑπο­τά­γη­τε οὖν τῷ Θεῷ. Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ καί φεύ­ξε­ται ἀφ΄ ὑμῶν».

            Μή ματαιοπονεῖτε χριστιανοί. Οὔτε τά ταξίδια, οὔτε ἡ ἀχα­λί­νω­τη ἀπόλαυση τῆς σάρκας, οὔτε τά ψυχοφάρμακα μπο­ροῦν νά σᾶς ἀ­παλ­λάξουν ἀπό τήν τυραννία τοῦ διαβόλου.

            Ἐπισκεφθεῖτε ἕνα καλό καί διακριτικό ἐξομολόγο. Ἀνοῖξτε τήν καρδιά σας. Κλάψετε τίς ἁμαρτίες σας. Μετανοήσατε εἰλι­κρι­νά. Ὕ­στερα νηστεύσατε, προσευχηθεῖτε.

            Ἁγιασθεῖτε μέ τό Μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου. Μετά ἐλᾶτε νά κοι­νω­νήσετε. Θά αἰσθανθεῖτε τήν πιό μεγάλη χαρά.

            Κι ἄν ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ εἶναι βαθειά, κι ἄν ἡ ἐπηρεία τοῦ σα­τα­νᾶ εἶναι ἀνυποχώρητη, ἐπιμείνετε, μή δειλιάσετε, ἀγωνι­σθεῖτε. Ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τοῦ Θεοῦ θά ἀπαλλαγεῖτε.