Διδαχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ              

Διδαχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

            Τόν Ἰησοῦ Χριστό κοντά στά ἀνθρώπινα προβλήματα τῆς ὑγείας καί τῆς διατροφῆς, μᾶς παρουσιάζει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγα­πη­τοί μου Χριστιανοί. Στήν ἔρημο, μετά τό μαρτυρικό τέλος τοῦ Τιμίου Προ­δρό­μου, εἶχε καταφύγει ὁ Κύριος γιά νά ἡσυχάσει καί νά ἀποφύγει τή μα­νία τῆς Ἡρωδιάδος. Ἐκεῖ τόν ἀκολούθησε κόσμος πολύς ἀπό τίς γύρω πό­λεις καί τά χωριά, γιά νά ἀκούσει τά θεόφθογγα λόγια του καί λάβει τήν εὐ­λο­γία τῶν ἰάσεων. Ὁ Ἰησοῦς, καθώς εἶδε τόσο κόσμο, συγκινήθηκε, τούς συ­μπόνεσε «καί ἐθεράπευσε τούς ἀρ­ρώ­στους αὐτῶν». Ὕστερα, ἀφοῦ τούς ἔ­θρε­ψε πνευματικά μέ τή διδαχή του ἀντα­πο­κρίθηκε καί στίς ὑλικές τους ἀνά­γκες. Μέ «πέντε ἄρτους καί δύο ἰχθύας» ἐχόρτασε τόν πεινασμένο λαό. «Ἔ­φαγον πάντες καί ἐχορτάσθησαν» γράφει τό Εὐαγγέλιο. Καί ὄχι μόνο τοῦ­το, ἀλλά μάζεψαν τά περισσεύματα τοῦ ἄρτου, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. 

            Τό θαῦμα «τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων» ἦταν πράγματι συ­γκλο­νιστικό. Ἀπέ­δει­­ξε τή δύναμη τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ. Παρεκάλεσε τούς μαθητάς του νά φέρουν μπροστά του τούς ἄρτους καί τούς ἰχθύας, ὕστερα ὑπέδειξε στό λαό νά καθήσει στό χορτάρι καί «λαβών τούς πέντε ἄρ­τους καί τούς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τόν οὐρανόν εὐλόγησε». Κα­τό­πιν τούς ἔκο­­ψε σέ τεμάχια καί τούς ἔδωσε στούς μαθητές γιά νά μοιράσουν στόν κόσμο. Οἱ ἐνέργειες τοῦ Ἰησοῦ περιέχουν μεγάλο συμβολισμό. Στό μέ­σον Ἐκεῖνος καί γύρω του ὁ λαός. Ὁ Χριστός εἶ­ναι τό κέντρο τῆς ζωῆς, τῆς οὐ­ράνιας καί τῆς ἐπίγειας. Μπροστά του φέρνουν τά ἀγαθά. Τοῦ Θεοῦ εἶ­ναι ὅλα τά ὑλικά ἀγαθά. Ἐκεῖνος μᾶς τά χαρίζει. Ἐκεῖνος στέλνει τόν ἥλιο καί τή βροχή. Ἐκεῖνος ρυθμίζει τίς κλιματο­λο­γικές συνθῆκες γιά νά βλα­στήσουν καί καρποφο­ρή­σουν. Παίρνει στά χέρια του τούς ἄρτους καί τούς ἰχθύας. Ἀναγνωρίζει τή χρησιμότητα τῶν ὑλικῶν γιά τή ζωή. Τά δέχε­ται γιά νά τά ἐξαγιάσει. Ἀναβλέπει στόν οὐρανό. Ἀναφέρεται στόν οὐρά­νιο Πατέρα «παρ΄ οὗ πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον».  Εὐλογεῖ, τε­μα­χίζει καί διαμοιράζει. Ἡ εὐλογία πληθαίνει τά ἀγαθά καί χορταίνει τόν πεινασμένο.

            Ἡ εὐλογία εἶναι ἐνέργεια πνευματική πού ἐκφράζει τό πλήρωμα τῆς ἀγά­πης.  Οἱ πα­τριάρ­χες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εὐλογοῦν τούς ἀπογόνους τους καί τό λαό τους.  Ὁ Κύριος εὐ­λογεῖ τούς μαθητές του, τά παιδιά τούς ἀσθε­νεῖς καί παρέχει θεία Χάρη.  Κατά τήν Ἀνά­λη­ψη «ἐπάρας τάς χεῖρας αὐ­τοῦ εὐλόγησεν αὐτούς».

            Οἱ Ἀπόστολοι εὐλογοῦν καί θαυματουργοῦν (Πράξ. γ΄ 6), εὐλογοῦν καί χειροτονοῦν (Πράξ΄ στ΄ 7), εὐλογοῦν πρό τοῦ μαρτυρίου.

            Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν εὐλογία μεταδίδει τή θεία Χάρη στόν ἄνθρωπο καί σ΄ ὁλόκληρη τήν κτίση. Τήν εὐλογία θέτει στήν ἀρχή κάθε ἔργου. Ὄχι μό­νο γιά μεγάλα, ἀλλά καί γιά μικρά ἔργα, προϋποθέτει τήν ὕπαρξη εὐλο­γίας. Γιά παράδειγμα: στά θεμέλια ἑνός οἰκοδομήματος δίδει μέ εἰδική εὐ­χή τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Γιά τή δάνοιξη φρέατος, γιά τά δίχτυα τοῦ ψαρᾶ, γιά τά ποίμνια, γιά τό ἀλώνισμα, γιά τούς μεταξοσκώληκες, γιά τούς κή­πους καί τούς ἐλαιῶ­νες, γιά τόν τρυγητό, γιά ὅλες τίς ἀνθρώπινες ἐργασίες ὑπάρ­χουν στό Μεγάλο Εὐχολό­γιο εἰδικές εὐχές. Πολύ περισσότερο γιά τίς τρο­φές, μέ τίς ὁποῖες συντηρεῖται στή ζωή δίδει τήν εὐλογία, τίς ἁγιάζει καί πα­ρέ­χει τήν ἀπόλαυσή τους στόν ἄνθρωπο.  Μέ τήν εὐλογία ἐκδιώκει κάθε ἐπή­ρεια τοῦ πονηροῦ καί χαρίζει τῆς ἁγίας Τριάδος τή δωρεά, τή χρη­στό­τη­τα καί τήν ἀγα­θοσύνη.

            Χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἔκθετος στό βάσκανο βλέμ­μα τοῦ συνανθρώπου του καί ματαίως κοπιάζει. Χωρίς τήν εὐλογία, τά ὑλι­κά ἀγαθά ὅσο πλούσια κι ἄν εἶναι, δέν χαρίζουν εὐτυχία. Εἶναι πικρό τό ψωμί καί ἀχώνευτες οἱ ἐκλεκτές τροφές. Χωρίς τήν εὐλογία, ὁ πλοῦτος γίνε­ται πρόξενος ἀγωνίας καί ἡ εὐδαιμονία αἰτία καταστροφῆς. Τοῦ Θεοῦ ἡ εὐλο­γία πλουτίζει τόν φτωχό, πολλαπλασιάζει τά ὀλίγα, εὐφραίνει τόν ὀλι­γαρ­κή, παρέχει ἀνεξάντλητη χάρη. Ματαιοπονοῦν ὅσοι κοπιάζουν, ὅσοι προ­γραμματίζουν, ὅσοι σχεδιάζουν χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τά οἰκο­νο­μι­κά προγράμματα δέν εὐοδώνονται ἄν δέν ἀρχίζουν ἀπό τό Θεό, ἄν δέν ἔ­χουν ἔχουν σάν σκοπό τήν ὠφέλεια τοῦ ἀνθρώπου κι ἄν δέν στηρίζονται στό νό­μο τοῦ Θεοῦ. Σύντομα καταλύονται καί δίνουν τή θέση τους στό ἀλλη­λο­φά­γωμα καί στόν ὄλεθρο. Κάθε πρόοδος, ἄν δέν ἔχει τοῦ Θεοῦ τήν εὐλογία, γί­νε­ται αἰτία θανάτου.  Μόνο ὁ Θεός ἐξαγιάζει κάθε μόχθο καί κάθε ἐπιτυχία.

            Ὁ σημερινός ἄνθρωπος ἀγνοεῖ τή δύναμη τῆς εὐλογίας. Πιστεύει στή δι­κή του δύναμη καί ὅλες τίς ἐλπίδες ἔχει συγκεντρώσει στόν ἐαυτό του. Οἱ ἁ­πλοί πρόγονοί μας πίστευαν στήν εὐλογία καί στήν εὐχή. Ὅποιος ἔπαιρνε τήν εὐχή τῶν γονέων του, θεωροῦσε ὅτι κληρονομοῦσε τόν μεγαλύτερο θη­σαυ­ρό. Ὅποιος λάβαινε τήν εὐχή ἑνός ἁγίου γέροντος ἔνιωθε δυνατός καί ἀνί­κη­τος. Ἡ ζωή ξεκινοῦσε πάντα μέ τήν εὐλογία καί ἔκλεινε πάλι μέ τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας.

            Σήμερα δυστυχῶς ἔχει ἀμφισβητηθεῖ ἡ δύναμη τῆς εὐλογίας. «Ἀπε­λευ­θερωμένοι» πολλοί ἀπό τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ προσπαθοῦν νά προο­δεύ­σουν μέ τήν «εὐλογία» τῆς ἀπάτης, τῆς διπλωματίας καί τοῦ ἄθεσμου συ­να­γω­νισμοῦ. Σάν ἀποτέλεσμα τῆς ἀπομακρύνσεως τῆς εὐλογίας ἀπό τή ζωή ἦλ­θε ἡ σύγχυση, τό μῖσος καί ἡ πνευματική πτωχεία.

            Ἰδίως οἱ ἄνθρωποι τῶν μεγαλουπόλεων ἔχουν τελείως ἀποκοπεῖ ἀπό τήν πηγή τῆς εὐλογίας. Τό εὐχολόγιο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι γι΄ αὐτούς ἕνα κλει­στό βιβλίο μέ ἱστορική μόνο σημασία, ἄσχετο μέ τή σημερινή ζωή. Μό­νο ὅπου ὑπάρχουν παραδοσιακές οἰκογένειες, καλεῖται ἀκόμα ὁ ἱερεύς νά δια­βάσει τή λεχώ, νά κάνει ἁγιασμό στό καινούργιο διαμέρισμα, νά τελέ­σει τό μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου. Μόνο ὅπου ὑπάρχουν εὐσεβεῖς γονεῖς γί­νε­ται προ­σευ­χή στό τραπέζι. Οἱ περισσότεροι, γεμάτοι ἄγχος, πάντα πνι­γ­μέ­νοι ἀπό τίς μέριμνες, οὔτε τό σταυρό τους προλαβαίνουν νά κάνουν. Τρῶνε, ση­κώνονται, ἀρχίζουν καί τελειώ­νουν κάθε ἐργασία χωρίς Θεό καί χωρίς εὐλο­γία.

            Ἀδελφοί, ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι πηγή ζωῆς, ὑγείας, εὐτυχίας καί προόδου.  Ὅσοι πορεύονται στή ζωή χωρίς τή δύναμη τῆς εὐλογίας μα­ταιο­πο­νοῦν.  Θά ἔρθει ὥρα πού ὅσα ἔχουν συγκεντρώσει θά τά χάσουν.  Ὅ,τι ἔ­χουν δημιουργήσει θά τό δοῦν νά σκορπίζεται καί νά διαλύεται. Ζητεῖτε πά­ντα τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί θά ἀπολαύσετε τή χαρά πού πῆραν σήμερα ὅσοι γεύθηκαν τό εὐλογημένο ψωμί καί τό εὐλογημένο ψάρι.